تعیین استراتژی ربات های فریبکار بر اساس بازی های فازی

در این رساله، برای نخستین بار، منطق فازی در عرصه ی رباتیک فریب کارانه به کار رفته است و در بررسی شرایط نظامیِ تعقیب و گریز، منطق فازی و نظریه ی بازی ها در کنار الهاماتی از طبیعت در نظر گرفته شده اند تا پدیده ی فریب، از منظر رباتیک مورد بررسی قرار گیرد. در این رساله، پدیده ی فریب رباتیک در قالب یک بازی ناهمکارانه با اطلاعات ناکامل بین بازیکنان عاقل مدل سازی می گردد که در آن با استفاده از آرایش محیط با سیگنال های فریب، باور ربات تحت فریب توسط ربات فریب کار دست کاری می گردد. با در نظر گرفتن بازی های سیگنالی به عنوان زیر مجموعه ای از بازی های با اطلاعات ناکامل، سرانجام فریب رباتیک در یک بازی فازی سیگنالی مد نظر قرار می گیرد که در آن سیگنال های فریب کارانه ی فرستنده (استراتژی های ربات فریب کار) و نیز واکنش های گیرنده (استراتژی های ربات تحت فریب) همگی بر اساس سیستم استنتاج فازی خواهند بود. همچنین با استفاده از سیگنال های الهام گرفته شده از طبیعت در روند فریب، بستر مناسب تری برای مخابره ی اطلاعات نادرست و آلوده به خطا، فراهم شده است. ربات ها این قابلیت را دارند که در روند تعامل فریب کارانه، مفاهیمی را از یکدیگر «یاد بگیرند» و در نهایت بعد از یک دیرکرد کوتاه در فرایند یادگیری، هر ربات استراتژی خود را تغییر خواهد داد تا بتواند خود را با شرایط جدیدی که در اثر تغییر در استراتژی حریف به وجود آمده است، وفق دهد.